همه ش با خودم درگیرم که چرا نتونستم مثل دیگران شاد زندگی کنم

با سلام خدمت همه اعضای وبلاگ خانواده برتر

بنده ویژگی های جسمی خاصی از دوران کودکی  و نوجوانی داشتم که منو از سایر همسن هام و همکلاسی هام متمایز می کرد. بنده از کودکی درشت هیکل و تپل بودم که این باعث بیشتر نشون دادن سنم میشد و همین باعث میشد همسن هام منو بین خودشون راه ندن و منو از خودشون ندونن، به خاطر همین از همون اول دوستان زیادی نداشتم و منزوی بودم و دستمایه ی خنده و تمسخر دیگران بودم. 

این امر در 11 سالگی بنده با ریش درآوردن زود هنگام صورت بنده شدت گرفت که همه تعجب می کردن، حتی فامیل ها و اطرافیان نیز براشون سوال شده بود که چرا اینطوری شده و مشکلی دارم ؟ ( شده بودم سوژه غیبت دیگران). تو مدرسه بهم لقب پیرمرد داده بودن و انگشت نما شده بودم. در 13 سالگی هم بدنم عین حنگل آمازون مو درآورد و همین باعث شد از رفتن به استخر و نشون دادن بدنم در برابر دیگران خودداری کنم. 

گذشت و وقتی 16 ساله شده بودم با شروع ریزش مو و عملا طاس شدن در سن 17 سالگی (شاید باور نکنید ولی مثل مردای 40 45 ساله طاس شده بودم) وضعیت حاد گرفت. دیگه افسرده و درمانده و دیوانه شده بودم و نمیدونستم چیکار کنم. از اجتماع و مهمونی رفتن دوری می کردم و ساعاتم تو مدرسه هم به انزوا و گوشه نشینی می گذشت.